бронебо́рецъ

бронебо́рецъ [бронеборец]

СЦРЯ ‹бронебо́рецъ› ‹рца›, с. м. Церк. ▸ Воинъ, сражающійся въ бронѣ. ◂

Фл ‹Бронеборец›, ‹броноборец›. Совр. нет. ▸ Сражающийся в броне. ◂ Епиф.

чс -