бѣ́днѡ
бѣ́днѡ [бедно]
Сд ‹бѣ́дне (бѣ́днѡ)› δεινῶς 1. трудно: бремена̀ тѧ̑жка и҆ бѣ́днѣ носи̑ма ноши тяжелые, которые невозможно нести (Мф 23,4□); син. неꙋдо́бь; 2. сильно, необыкновенно: нача́ша кни́жницы и҆ фарїсе́є бѣ́днѣ гнѣ́ватисѧ на́нь и книжники и фарисеи сильно гневаться на Него (Лк 11,53□); син. ѕѣлѡ̀.
чс 4 МнК=1 Проч=1