рѣ́чный

рѣ́чный [речный]

САР-1 ‹Рѣчны́й›, въ Сл. ‹Рѣ́чный›, ная, ное. прил.
1) Принадлежащій, относительный, свойственный рѣкѣ.
‹Рѣчное изходище›.
‹Рѣчное устье›.
‹Рѣчная вода›.
2) Добываемый въ рѣкахъ.
‹Рѣчная рыба›.
‹Рѣчные раки›.
→САР-1 т.5, с.261

чс *

gr рѣ́чный: A; plen,sg,m,nom/acc

См| рѣчны́й