соплеме́нникъ
соплеме́нникъ [соплеменник]
Фл ‹Соплеменник›. ▸ Человек одного с кем-л. племени, народа, одной национальности; сродич. ◂ Клоц. 3 б, 20–21.
чс *
gr соплеме́нникъ: S,m,anim; :
соплеме́нникъ [соплеменник]
Фл ‹Соплеменник›. ▸ Человек одного с кем-л. племени, народа, одной национальности; сродич. ◂ Клоц. 3 б, 20–21.
чс *
gr соплеме́нникъ: S,m,anim; :