факꙋ́дъ [факуд]
od начальник
Дч* сущ. (евр.) — начальник (Иезек. 23, 23).
Ник ‘Пеход’ (Иез 23:23□). См. Коа [кꙋ́дъ].
чс *
gr факу́дъ: S,m,anim,persn; :