ѕлообы́чнѣ

ѕлообы́чнѣ [злообычне]

Фл ‹Злообычный›, ‹злообычне›. Совр. нет. ▸ Обладающий дурным нравом, строптивый. ◂ ВМЧ, Окт., 909.

Дерив Нар. к ѕлообы́чный

чс -

См. ѕлообы́чный