ѕлообы́чнѣ
ѕлообы́чнѣ [злообычне]
Фл ‹Злообычный›, ‹злообычне›. Совр. нет. ▸ Обладающий дурным нравом, строптивый. ◂ ВМЧ, Окт., 909.
Дерив Нар. к ѕлообы́чный
чс -
См. ѕлообы́чный
ѕлообы́чнѣ [злообычне]
Фл ‹Злообычный›, ‹злообычне›. Совр. нет. ▸ Обладающий дурным нравом, строптивый. ◂ ВМЧ, Окт., 909.
Дерив Нар. к ѕлообы́чный
чс -
См. ѕлообы́чный