ѕлообы́чный

ѕлообы́чный [злообычный]

od злонравный

Дч* прил. упорный, строптивый, злонравный.

Фл ‹Злообычный›, ‹злообычне›. Совр. нет. ▸ Обладающий дурным нравом, строптивый. ◂ ВМЧ, Окт., 909.

чс -

См. ѕлообы́чнѣ