ѕлообы́чный
ѕлообы́чный [злообычный]
od злонравный
Дч* прил. упорный, строптивый, злонравный.
Фл ‹Злообычный›, ‹злообычне›. Совр. нет. ▸ Обладающий дурным нравом, строптивый. ◂ ВМЧ, Окт., 909.
чс -
См. ѕлообы́чнѣ
ѕлообы́чный [злообычный]
od злонравный
Дч* прил. упорный, строптивый, злонравный.
Фл ‹Злообычный›, ‹злообычне›. Совр. нет. ▸ Обладающий дурным нравом, строптивый. ◂ ВМЧ, Окт., 909.
чс -
См. ѕлообы́чнѣ