глаго́лемый
глаго́лемый [глаголемый]
САР-1 ‹Глаго́лемый›, мая, мое. прил. Сл.
1) Повѣдуемый, сказуемый.
‹Абіе слышавъ слово глаголемое›. Марк. V. 36.□
‹Ови убо вѣроваху глаголемымъ›. Дѣян. XXVIII. 24.□
2) Именуемый, называемый, нарицаемый.
‹Скинія глаголемая святая святыхъ›. Евр. IX. 3.□
‹Глаголемый Іуда Іскаріотскій›. Матѳ. XXVI. 14.□
→САР-1 т.2, с.49
чс 40 ЕВ=7 ЕВБ=7 Окт=1 МнП=1 МнК=1 ТрП=2 ТрЦ=8 Тип=2 Проч=6
gr глаго́лати: V,ipf,tran; partcp,praes,pass,plen,sg,m,nom/acc