возгражда́тисѧ

возгражда́тисѧ [возграждатися]

СЦРЯ ‹возгражда́ться› ‹да́юсь›, ‹да́ешься›; ‹возгради́ться›, гл. стр. Церк. ▸ Быть возграждаему. ◂ И вскорѣ возградишися, отъ нихже разорился еси. Исаіи XLIX. 17.

Фл ‹Возграждатися›, ‹возгражатися›, ‹возградитися›. Совр. нет. ▸ Страд. к ‘возграждати’, ‘возградити’. ◂ Жит. Стеф. Перм., 11.

САР-1 ‹Возгражда́юся›, ешися, ди́хся, жду́ся, жда́тися, ди́тися. Сл. во образѣ глаг. страд. употребляемый.
Вновь сооружаюся, созидаюся, выстраиваюся.
‹Зажжеши градъ огнемъ, и будетъ пустъ во вѣки, и не возградится по семъ›. Второзак. XIII. 16.
‹И вскорѣ возградишися, отъ нихъ же разорился еси›. Исаіи. XLIX. 17.
→САР-1 т.2, с.305

Дерив Возвр. к возгражда́ти

чс -

См. возгражда́ти, возгради́тися: