надꙋ́ти [надути]
СЦРЯ ‹дми́ть› ‹дмю̀›, ‹дми́шь›; ‹надми́ть›, гл. д. Церк. 1) ▸ Наполнять воздухомъ; надувать. ◂ 2) * ▸ Дѣлать гордымъ, надменнымъ. ◂
чс *
gr наду́ти: V,pf,tran; :