скотопита́тель

скотопита́тель [скотопитатель]

od скотовод

СЦРЯ ‹скотопита́тель› ‹я›, с. м. Церк. ▸ Тоже, что ‹скотово́децъ›. ◂ Сей бяше отецъ живущихъ въ селеніихъ скотопитателей. Быт. IV. 20.

Фл ‹Скотопитатель›, ‹скотопищник›. Совр. нет. ▸ Скотовод. ◂ Быт. 4, 2; 46, 32 по сп. XIV в.

чс *

gr скотопита́тель: S,m,anim; :