сла́стный
сла́стный [сластный]
od сладострастный
СЦРЯ ‹сла́стный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹стенъ›, ‹стна›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Тоже, что ‹сладостра́стный›. ◂ Посредѣ постниковъ вселилася еси ‹....› угашающи распаленія сластная. Мин. мѣс. Ноябр. 9.
Фл ‹Сластный›, ‹сластно›. Совр. нет. ▸ Сладостный, сладкий. ◂ Супр., 91, 4.
чс *
gr сла́стный: A; :