сѣ́ѧй
сѣ́ѧй [сеяй]
Дч* прич. сеющий, тж. в знач. сущ. сеятель. сѐ, и҆зы́де сѣ́ѧй, да сѣ́етъ (Матф. 13, 3□).Сю́дꙋ — мест. сюда. и҆ двана́десѧть львы̀ стоѧ́ще тꙋ̀ на шестѝ степе́нехъ сю́дꙋ и҆ сю́дꙋ (3 Цар. 10 20).
чс 38 ВЗ=2 ЕВ=6 АП=4 АПБ=5 ЕВБ=6 Окт=1 МнК=1 ТрП=2 Мол=1 Тип=1 Проч=3