ѡ҆чадѣ́лый

ѡ҆чадѣ́лый [очаделый]

od ‹Ѻ҆чадѣ́лый› почерневший от чада

СЦРЯ ‹очадѣ́лый› ‹ая›, ‹ое›, пр. 1) Церк. ▸ Почернѣвшій отъ чада. ◂ И грѣшникомъ бяху лица, яко очадѣла. Прол. Дек. 26. 2)* Помраченный въ умѣ.

Фл ‹Очаделый›. Совр. нет. ▸ Закоптелый; сумасшедший. ◂ Прол. Дек., 26.

чс -