ꙗ҆чме́нь
ꙗ҆чме́нь [ячмень]
od ячмень, 2. гран, самый малый вес
Дч* сущ. (греч. κριθή) — ячмень. за спꙋ́дъ ꙗ҆чме́нѧ пѧтьдесѧ́тъ дїдра́хмъ сребра̀ (Лев. 27, 16□).
Алекс ‹ячмень›, родъ жита извѣстнаго, по Лат: hordeum, употребляемаго въ пищу убогихъ людей и гладныхъ. Руѳ: 2. и 3. Іоан: 6. 9□.
чс 10 ВЗ=6