назира́тисѧ

назира́тисѧ [назиратися]

СЦРЯ ‹назира́тися› ‹ра́юсь›, ‹ра́ешися›; ‹назрѣ́тися›, гл. стр. Церк. ▸ Быть назираему. ◂

Фл ‹Назиратися›. Совр. нет. ▸ Быть под неусыпным надзором. ◂ М. Гр., I, 327.

чс *

gr назира́тися: V,ipf,intr,med; :