накорми́ти [накормити]
САР-1 ‹Накорми́ть›, корми́лъ, кормлю̀. гл. д. недост. Досыта пищею довольствовать. ‹Возстахъ заутра накормити отроча мое, и обрѣтохъ ѐ мертво›. 3. Цар. III. 21.□ →САР-1 т.3, с.828
чс 2
gr накорми́ти: V,pf,tran; inf