напрѧщѝ [напрящи]
СЦРЯ ‹напрящѝ› Церк. ▸ Тоже, что ‹напря́чь›. ◂
Фл ‹Напрящи(ся)›. Совр. нет. ▸ Напрячь(ся). ◂ Сл. XI–XVII вв.
чс *
gr напрящи́: V,pf,tran; :