неразсꙋ́дный

неразсꙋ́дный [неразсудный]

Фл ‹Нерас(с)удный›. Совр. нет. ▸ Нерассудительный. ◂ Ио. екз. Бог., 323.

Алекс ‹неразсудный›, ая, ое, непостижимый умомъ. Мин: мѣс: Дек: 15.

чс *

gr неразсу́дный: A; :