поѡскꙋ́дꙋ [пооскуду]
СЦРЯ ‹пооску́ду› нар. ▸ Въ маломъ или скудномъ количествѣ. ◂ Пища даема ему не человѣчески, на три бо дни вметаху по единому снопу овса и воды пооскуду. Прол. Окт. 4.
чс -