ха́пати

ха́пати [хапати]

Фл ‹Хапляти›, ‹хаповати›, ‹хапати›, ‹хапити›. Совр. нет. ▸ Кусать; жалить; хватать; топтать. ◂ Гр. Наз. XI в., 113. Усп. сб., 285 а 23.

Алекс ‹ха́пати› и ‹ха́пляти›, плю, плиши, угрызать, кусать, Соб: 67 на об. Прол: Авг: 29.

чс -

См. ха́плѧти