ѡ҆ша́рити [ошарити]
СЦРЯ ‹ошаря́ти› ‹ря́ю›, ‹ря́еши›; ‹оша́рити›, гл. д. Стар. ▸ Окрашивать. ◂ Убозіи суть иже багряницу Цареву ошаряютъ. Ефр. Сир. 396.
чс -
См. ѡшаря́ти: