безча́дный
безча́дный [безчадный]
Дч* бездетный.
СЦРЯ ‹безча́дный› ‹ая›, ‹ое›, — ‹денъ›, ‹дна›, ‹о›, пр. Церк. ▸ Не имѣющій чадъ; бездѣтный. ◂ Безчаденъ рыдаше Виѳлеемъ. Мин. мѣс. Янв. 2.
Фл ‹Бесчадный›, ‹бесчадый›, ‹бесчад›, ‹бесчада›. Совр. нет. ▸ Бездетный. ◂ Супр., 219, 18. Изб. 1073 г., 162. Пал(?). (?)Сан., 148. Палея XIV в., 145.
чс 1 ВЗ=1
gr безча́дный: A; plen,sg,m,nom/acc