вѣнчава́ти

вѣнчава́ти [венчавати]

СЦРЯ ‹вѣнчева́ти› ‹чу́ю›, ‹чу́еши›, гл. д. Церк. ▸ Увѣнчавать. ◂ Святіи, праведніи, ихже должни есмы вси вѣрніи хвалами вѣнчевати. Прол. Іюля 12.

чс *

gr вѣнчава́ти: V,ipf,tran; :