миролю́бїе
миролю́бїе [миролюбие]
Фл ‹Миролюбие›. ▸ Пристрастие к мирскому, земному (совр. нет); стремление к сохранению мирных отношений (дрр. нет). ◂ Нил Сор. Молитва, 163.
чс *
gr миролю́біе: S,n,inan; :
См| мїролю́бїе
миролю́бїе [миролюбие]
Фл ‹Миролюбие›. ▸ Пристрастие к мирскому, земному (совр. нет); стремление к сохранению мирных отношений (дрр. нет). ◂ Нил Сор. Молитва, 163.
чс *
gr миролю́біе: S,n,inan; :
См| мїролю́бїе