прогласи́ти

прогласи́ти [прогласити]

Дч* ‹проглаша́ю› подаю голос, провозглашаю; проглашаюся (χάσματι περιπίπτω) зеваю (Пр. Д. 26).

Фл ‹Проглашати›, ‹прогласити›. Совр. нет. ▸ Предсказывать; провозглашать; запевать. ◂ Супр., 246, 29. Усп. сб. 165 а 13–14.

чс 1

gr прогласи́ти: V,pf,tran; inf