ѡ҆слади́ти

ѡ҆слади́ти [осладити]

od ‹О҆слади́ти› сладким сделать

СЦРЯ ‹ослажда́ти› ‹да́ю›, ‹да́еши›; ‹ослади́ти›, гл. д. Церк. ▸ Дѣлать сладкимъ. ◂ Не отъ древа ли осладися вода? Сир. XXXVIII. 5. Горесть древле ослаждая, Моисей избави Израиля. Мин. мѣс. Сент. 17.

Фл ‹Ослаж(д)ати›, ‹осладовати›, ‹осладити›, ‹осладчити›. Совр. нет. ▸ Делать сладким; доставлять радость, наслаждение. ◂ Мин. Сент., 17. Изб. 1076 г., 33, 11. Мин. 1096 г., Окт., 69.≈

чс *

gr ѡслади́ти: V,pf,tran; :