гора́здѣе [гораздее]
СЦРЯ Стар. ▸ сравн. степ. пр. ‹гора́здъ›. ◂ Ови убо глаголаху, яко ученикъ гораздѣе мастера, а друзіи глаголаша, мастеръ гораздѣе. Прол. Сент. 26.
чс -