дострѣли́ти

дострѣли́ти [дострелити]

САР-1 ‹Дострѣ́ливаю›, ешь, дострѣли́лъ, дострѣлю̀, стрѣ́ливать, дострѣли́ть. гл. д.
Достаю, досягаю до какаго мѣста пущенною стрѣлою или пулею.
‹Отшедши сѣдяше, прямо ему издалече, яко же дострѣлити изъ лука›. Быт. XXI. 16.
→САР-1 т.5, с.913

чс 1 ВЗ=1

gr дострѣли́ти: V,ipf,tran; inf