жени́мищъ

жени́мищъ [женимищ]

СЦРЯ ‹жени́мищъ› ‹а›, с. м. Церк. Стар. ▸ Сынъ наложницы. ◂ И женимищемъ дастъ Авраамъ дары. Быт. XXV. 6. рукоп.

чс -