марі́инъ

марі́инъ [мариин]

Фл ‹Мариин›. ▸ Прил. к ‘Мария’. ◂ Зогр., Остр., Л., 1, 41.

ГлтНЗ (Μαρίας, Mariæ) – Мариин (Марии). Мф 1:16 І҆а́кѡвъ же родѝ і҆ѡ́сифа, мꙋ́жа мр҃і́ина.

Дерив Притяж. к марі́а

чс 3 АПБ=1 ТрП=2

gr марі́инъ: A,poss; brev,sg,m,nom/acc

См| мр҃і́инъ