мѷроꙋха́ти
мѷроꙋха́ти [мироухати]
Дч* ‹мѵроꙋха́ю› (греч. μυρίζω) испускаю благоговоние; издаю запах мира.
Фл ‹Мироухати›. Совр. нет. ▸ Благоухать. ◂ Ал., 15. Дьяч.
чс -
См. мѵроуха́ющій:
мѷроꙋха́ти [мироухати]
Дч* ‹мѵроꙋха́ю› (греч. μυρίζω) испускаю благоговоние; издаю запах мира.
Фл ‹Мироухати›. Совр. нет. ▸ Благоухать. ◂ Ал., 15. Дьяч.
чс -
См. мѵроуха́ющій: