ны́рище
ны́рище [нырище]
od развалины
Сд развалины, место разрушенного дома, οίκόπεδον: бы́хъ ꙗ҆́кѡ нощны́й вра́нъ на ны́рищи и стал я, как ночной ворон на развалинах (Пс 101,7□).
Св нора, развалина башни или здания. Бых яко нощный вран на нырищи (Пс. 101, 7□) — я стал, как филин на развалине.
СЦРЯ ‹ны́рище› ‹а›, с. ср. Церк. ▸ Развалина башни или зданія. ◂ Быхъ яко нощный вранъ на нырищи. Псал. СІ. 7.
Фл ‹Нырище›. Совр. нет. ▸ Убежище, логовище; развалины башни. ◂ Син. пс., 101, 7. Мол. Дан. Зат., 4.
чс *