преторза́ти
преторза́ти [преторзати]
Фл ‹Преторгати›, ‹преторзати›, ‹преторгнути›. Совр. нет. ▸ Перерывать, разрывать; изнурять; уносить. ◂ Супр., 54, 23. Словн., Усп. 224 в 24–25.
чс -
преторза́ти [преторзати]
Фл ‹Преторгати›, ‹преторзати›, ‹преторгнути›. Совр. нет. ▸ Перерывать, разрывать; изнурять; уносить. ◂ Супр., 54, 23. Словн., Усп. 224 в 24–25.
чс -