ра́товатисѧ
ра́товатисѧ [ратоватися]
СЦРЯ ‹ра́товатися› ‹ра́туюся›, ‹ра́туешися›, гл. вз. Церк. ▸ Ратоборствовать, сражаться. ◂ Се изыде ратоватися съ тобою. 4 Царств. XIX. 9.□
Фл ‹Ратоваться›. ▸ Воевать, сражаться (совр. устар.); спорить (совр. нет). ◂ 2 Цар. 19, 9.
чс 8 ВЗ=1 АП=1 ТрП=1 Проч=4
gr ра́товатися: V,ipf,intr,med; inf