ѿбѣга́ющїй

ѿбѣга́ющїй [отбегающий]

ГлтНЗ (ἀποφυγείς, qui effugerat) – отбегший, отставший. 2Пет 2:18 прельща́ютъ – ѿбѣга́ющихъ всѧ́чески (которые едва отстали) ѿ ни́хъ.

чс *

gr ѡтбѣга́ти: V,ipf,intr; °

См| ѿбѣга́ти